بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ სახელითა ალლაჰისა მოწყალისა მწყალობლისა وَٱلشَّمْسِ وَضُحَىٰهَا 1. ვფიცავ მზეს და მის ნათებას. وَٱلْقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا 2. და მთვარეს, როცა მას მოჰყვება. وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا 3. და დღეს, როცა გააბრწყინებს. وَٱلَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰهَا 4. და ღამეს, როცა მას დაფარავს. وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا 5. ზეცას და მის ამგებს. وَٱلْأَرْضِ وَمَا طَحَىٰهَا 6. და მიწას და მის გამშლელს. وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّىٰهَا 7. ვფიცავ სულსა და მის გამმართველს. فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَىٰهَا 8. და შთაუნერგავს მისთვის უკეთურობა და ღვთისმოშიშება. قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّىٰهَا 9. წარმატებულია იგი, ვინც გამოასწორა თავისი ნაკლი, وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا 10. და წააგო მან, ვინც დაფარა თავისი ნაკლი, და არ შეეცადა მის გამოსწორებას كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَىٰهَآ 11. ცრუდ შერაცხეს სემუდეველებმა (შუამავლები) თავიანთი გზააბნევით. إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشْقَىٰهَا 12. როცა მათგან მეამბოხენი შეიყარნენ. فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقْيَـٰهَا 13. და უთხრა მათ ალლაჰის შუამავალმა: ეს ალლაჰის აქლემია და დაარწყულეთო. فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمْ فَسَوَّىٰهَا 14. და ცრუდ შერაცეს იგი და დაკლეს ის, და გაანადგურა ისინი (სემუდეველები) თავიანთმა ღმერთმა მათი ცოდვებისათვის და მიწასთან გაასწორა. وَلَا يَخَافُ عُقْبَـٰهَا 15. და არ შეშინებია მისი შედეგებისა.